หลังจากลาออกจากราชการทหารแล้ว กาวูร์ได้กลับไปอยู่กับบิดาที่เมืองตูริน และต่อมาก็ได้รับแต่งตั้งเป็นเทศมนตรีประจำหมู่บ้านแห่งหนึ่งทางใต้ของตูริน ในขณะเดียวกันก็ได้รับมอบหมายให้ดูแลทรัพย์สินและที่ดินของบิดาที่เมืองเลรี (Leri)

กาวูร์บริหารทรัพย์สินของบิดาเป็นเวลา 16 ปี ระหว่างนั้น เขาได้มีโอกาสเดินทางไปต่างประเทศหลายครั้งและนำวิธีการปรับปรุงการเกษตรของอังกฤษมาใช้ ทำให้สามารถเพิ่มรายได้ให้แก่บิดา ตัวเขาเองและผู้เช่าที่ดิน ต่อมากาวูร์ได้ลงทุนทำธุรกิจกับเพื่อนชาวสวิส และประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี นอกจากนี้เขายังได้จัดตั้งสมาคมการเกษตรแห่งราชอาณาจักรปีดมอนต์ (Piedmontese Agricultural Society) ระหว่างนั้นกาวูร์เดินทางไปอังกฤษ ฝรั่งเศส และสวิตเซอร์แลนด์บ่อยครั้ง ทำให้เขามีความรู้กว้างขวางเกี่ยวกับยุโรปและการปกครองระบอบประชาธิปไตย กาวูร์ถือโอกาสนี้ศึกษาปัญหาทางการเมืองและเศรษฐกิจของยุโรปไปด้วย เขาได้ฟังปาฐกถาและอภิปรายปัญหาดังกล่าวกับบุคคลสำคัญ ๆ แห่งยุค เช่น ดุ๊กเดอเบรย (Duc de Broglie), อาดอลฟ์ ตีแยร์ (Adolphe Thiers), ไมเคิล ฟาราเดย์ (Michael Faraday), เซอร์ โรเบิร์ต พีล (Sir Robert Peel), ลอร์ดจอห์น รัสเซลล์ (Lord John Russell) เป็นต้น

ใน พ.ศ. 2390 พระเจ้าชาลส์ แอลเบิร์ต ทรงปฏิรูปอาณาจักรปีดมอนต์-ซาร์ดิเนีย ทรงแก้ไขพระราชบัญญัติโดยพระราชทานเสรีภาพแก่หนังสือพิมพ์ กาวูร์จึงถือโอกาสนี้ออกหนังสือพิมพ์ชื่อ Il Risorgimento ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นกระบอกเสียงสำคัญของการเผยแพร่ลักธิเสรีนิยม ใน พ.ศ. 2391 เมื่อข่าวปฏิวัติเดือนกุมภาพันธ์ในปารีสก่อให้เกิดการประท้วงในราชอาณาจักรปีดมอนต์-ซาร์ดิเนีย พระเจ้าชาลส์ แอลเบิร์ต จึงตัดสินพระทัยพระราชทานรัฐธรรมนูญตามข้อเสนอของกาวูร์ เมื่อชาวเมืองมิลานทำการปฏิวัติต่อจักรวรรดิออสเตรีย บทความในหนังสือพิมพ์ Il Risorgimento ทำให้พระเจ้าชาลส์ แอลเบิร์ตทรงตัดสินพระทัยประกาศสงครามต่อจักรวรรดิออสเตรียเมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2391

ระหว่างสงคราม กาวูร์ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกรัฐสภาสังกัดพรรคอนุรักษนิยม กองทัพปีดมอนต์แพ้กองทัพออสเตรียอย่างราบคาบที่เมืองโนวารา ทำให้พระเจ้าชาลส์ แอลเบิร์ต ต้องสละราชบัลลังก์ให้แก่พระราชโอรสของพระองค์คือ พระเจ้าวิกเตอร์ เอ็มมานูเอลที่ 2 ต่อมาเมื่อมีการยุบสภาในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2392 กาวูร์ได้รับเลือกเป็นสมาชิกรัฐสภาอีกครั้งหนึ่งในการเลือกตั้งเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2392 ระหว่างนั้นพรรคฝ่ายค้านได้เรียกร้องให้รัฐบาลทำสงครามกับออสเตรียต่อไป แต่กาวูร์ไม่เห็นด้วย

ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2393 กาวูร์ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตร ในรัฐบาลของนายกรัฐมนตรีมัสซีโม ดาเซลโย (Massimo d'Azeglio) และต่อมาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง เขาเป็นรัฐมนตรีที่ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ และเป็นผู้ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในคณะรัฐบาล กาวูร์ได้ทำสนธิสัญญาหลายฉบับกับฝรั่งเศส เบลเยียม และอังกฤษ โดยส่งเสริมการค้าแบบเสรี ในขณะเดียวกันก็พยายามแสวงหาทางที่จะตั้งเครือข่ายผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจกับประเทศมหาอำนาจเพื่อนำไปสู่ความร่วมมือทางการเมืองและเพื่อต่อต้านจักรวรรดิออสเตรีย